Karty Tarota kojarzą się z Cyganami, którzy podróżowali po Europie i przepowiadali przyszłość. Skojarzenia na ich temat są słuszne, ale nie odpowiadają na pytanie o genezę kart, którymi się posługiwali. Prawdopodobnie korzystali z funkcjonującego już systemu przepowiadania przyszłych wydarzeń. Teorii na ten temat jest kilka. We współczesnym dyskursie królują hipotezy o egipskim pochodzeniu tarota, choć równie popularna jest teoria o Włoszech jako miejscu narodzin tych tajemniczych kart.
Niewinna zabawa
XIV wiek, zaawansowane średniowiecze. Na kontynencie europejskim trwa wojna stuletnia toczona przez Anglię, Burgundię i Francję. W 1348 roku wybucha epidemia Czarnej Śmierci. Beznadzieja i niepewność jutra wzbudzają ciekawość ówczesnych ludzi wobec własnej przyszłości i chęć rozładowania emocji poprzez rozrywkę. Ilustracją epoki jest popełniony w XIV wieku „Dekameron” Boccacia. Zapotrzebowanie na rozrywki wypełniają również Cyganie podróżujący taborami po Europie. Wszędzie, gdzie się pojawiają, stawiają rozkłady tarota. Początkowo niewinny pasjans kojarzony jest z rozrywką i nikt nie bierze na poważnie treści stawianych rozkładów. Sytuacja zmienia się z biegiem czasu. Władze kościele przypisują tarotowi piekielną moc, a wróżenie z kart staje się ryzykownym przedsięwzięciem. Humanizm wraz z postępującą reformacją w kolejnym stuleciu złagadzają podejście do technik przepowiadania przyszłości. Determinizm, który cechuje ruchy reformacyjne, jeszcze bardziej podkręca popularność kart tarota.
Wzrost zainteresowania i teoria egipska
Wiek XVII to czas wojen religijnych i kontrreformacji. W Europie płoną stosy. Mimo niekorzystnej aury prześladowań religijnych, system wróżenia z kart wcale nie przestaje interesować ówczesnych ludzi. Jak grzyby po deszczu wyrastają bractwa wolnomularskie zafascynowane kabalistyką i naukami hermetycznymi. Tajemniczość kart tarota skłania okultystę Antoine de Gubelin do badań, a ich owocem jest teoria o egipskim pochodzeniu kart. Jego zdaniem Arkana Wielkie wchodzące w skład rozkładu imitują egipskie hieroglify. Wzbudza to dyskurs między okultystami. Eliphas Levi identyfikuje tarota z alfabetem hebrajskim. Na staroegipskie pochodzenie kart powołują się XIX wieczni okultyści w postaci Alaistera Crowleya. Symbolikę zawartą na kartach wiążą ze starożytną księgą boga Totha.
Rozwój tarota w Europie i teoria włoska
XV wiek, Italia. Na dobre zaczyna się europejski Renesans. Powstają piękne dzieła artystów włoskiego odrodzenia. Wielkie rody mediolańskie zlecają stworzenie ilustracji do kart tarota. W ten sposób powstają tarot Viscontich i Minchiate. W XVII wieku pojawiają się tarot marsylski i belgijski. Pierwowzorem współczesnego tarota jest z kolei talia Ridera-Waita. To na niej wzorują się współcześni artyści produkujący talie kart. Zwolennicy teorii włoskiej zauważają, iż cyfra zero nie była znana w starożytnym Egipcie, a karcie Głupiec przypisuje się właśnie tę cyfrę. Hipotezie włoskiego pochodzenie tarota zdaje się przeczyć fakt, że w Europie karty te pojawiają się w raz z Romami na przełomie XIII i XIV wieku. Skąd pochodzą karty tarota? Mimo różnych prób wyjaśnienia ich pochodzenia, tego nie wie nikt.
