Karty Tarota kojarzą się z Cyganami, którzy podróżowali po Europie i przepowiadali przyszłość. Skojarzenia na ich temat są słuszne, ale nie odpowiadają na pytanie o genezę kart, którymi się posługiwali. Prawdopodobnie korzystali z funkcjonującego już systemu przepowiadania przyszłych wydarzeń. Teorii na ten temat jest kilka. We współczesnym dyskursie królują hipotezy o egipskim pochodzeniu tarota, choć równie popularna jest teoria o Włoszech jako miejscu narodzin tych tajemniczych kart.
XIV wiek, zaawansowane średniowiecze. Na kontynencie europejskim trwa wojna stuletnia toczona przez Anglię, Burgundię i Francję. W 1348 roku wybucha epidemia Czarnej Śmierci. Beznadzieja i niepewność jutra wzbudzają ciekawość ówczesnych ludzi wobec własnej przyszłości i chęć rozładowania emocji poprzez rozrywkę. Ilustracją epoki jest popełniony w XIV wieku „Dekameron” Boccacia. Zapotrzebowanie na rozrywki wypełniają również Cyganie podróżujący taborami po Europie. Wszędzie, gdzie się pojawiają, stawiają rozkłady tarota. Początkowo niewinny pasjans kojarzony jest z rozrywką i nikt nie bierze na poważnie treści stawianych rozkładów. Sytuacja zmienia się z biegiem czasu. Władze kościele przypisują tarotowi piekielną moc, a wróżenie z kart staje się ryzykownym przedsięwzięciem. Humanizm wraz z postępującą reformacją w kolejnym stuleciu złagadzają podejście do technik przepowiadania przyszłości. Determinizm, który cechuje ruchy reformacyjne, jeszcze bardziej podkręca popularność kart tarota.
Wiek XVII to czas wojen religijnych i kontrreformacji. W Europie płoną stosy. Mimo niekorzystnej aury prześladowań religijnych, system wróżenia z kart wcale nie przestaje interesować ówczesnych ludzi. Jak grzyby po deszczu wyrastają bractwa wolnomularskie zafascynowane kabalistyką i naukami hermetycznymi. Tajemniczość kart tarota skłania okultystę Antoine de Gubelin do badań, a ich owocem jest teoria o egipskim pochodzeniu kart. Jego zdaniem Arkana Wielkie wchodzące w skład rozkładu imitują egipskie hieroglify. Wzbudza to dyskurs między okultystami. Eliphas Levi identyfikuje tarota z alfabetem hebrajskim. Na staroegipskie pochodzenie kart powołują się XIX wieczni okultyści w postaci Alaistera Crowleya. Symbolikę zawartą na kartach wiążą ze starożytną księgą boga Totha.
XV wiek, Italia. Na dobre zaczyna się europejski Renesans. Powstają piękne dzieła artystów włoskiego odrodzenia. Wielkie rody mediolańskie zlecają stworzenie ilustracji do kart tarota. W ten sposób powstają tarot Viscontich i Minchiate. W XVII wieku pojawiają się tarot marsylski i belgijski. Pierwowzorem współczesnego tarota jest z kolei talia Ridera-Waita. To na niej wzorują się współcześni artyści produkujący talie kart. Zwolennicy teorii włoskiej zauważają, iż cyfra zero nie była znana w starożytnym Egipcie, a karcie Głupiec przypisuje się właśnie tę cyfrę. Hipotezie włoskiego pochodzenie tarota zdaje się przeczyć fakt, że w Europie karty te pojawiają się w raz z Romami na przełomie XIII i XIV wieku. Skąd pochodzą karty tarota? Mimo różnych prób wyjaśnienia ich pochodzenia, tego nie wie nikt.